Nog even, dan is het lente
We leven in een rare en nare tijd. Oversterfte, recordaantallen besmettingen, ellende in ziekenhuizen, sluiting van niet-essentiële accommodaties. Persoonlijk heb ik niet echt last van die sluiting. Winkelen doe ik altijd al alleen als ik iets nodig heb en de kroeg en de sportschool ken ik alleen van de buitenkant. Wel jammer dat mijn vaste wekelijkse activiteiten -TaiChi, sportinstuif en biljarten- al wekenlang stil staan. En ook de gezelligheid van onze eetclub mis ik wel.
Maar daar staan ook nieuwe dingen tegenover: zo heb ik de puzzels van Jan van Haasteren en Wasgij leren waarderen. En heb ik volop tijd om eindelijk eens het tuinhuis op te ruimen. En nog meer waardering voor wandelen in het Twiske en meer aandacht voor onze tuin. De knotwilgen zijn al gesnoeid; morgen komen Ivan en Olaf, onze kleinzoons, de takken helpen versnipperen.
Ik verveel me niet. Als dat wel het geval is, kan ik vogelcupcakes maken met het recept van de Nieuwsbrief IVN Natuureducatie. Of luisteren naar de podcast 'Mindful in de natuur' , als ik heb uitgezocht hoe dat moet.
Zojuist zag ik de paaslelies en het daslook in de tuin al de kop opsteken. Lentebodes!
Mario de Paauw